Iza Chruślińska
Моя Україна ​

Iza Chruślińska

11 sierpnia 2021

Моя Україна

Iza Chruślińska z Myrosławem Marynowiczem

Україна Незалежна святкує у поточному році 30 років! Коли я думаю про Україну, про її суспільство, першими мені на думку спадають слова «Україна нескорена» – незломна. Її історія, навіть історія 30 років незалежності є боротьбою за її здобуття (в минулому) або, як нині – за збереження, за збереження території, за право на самовизначення, за право на розбудову стабільної, демократичної країни, європейської країни! I на це все Україна заслуговує, Україна – тобто її суспільство!  

Z Josyfem Ziselsem na grobach żołnierzy Ukraińskiej Armii Galicyjskiej

більше місця у моєму житті, поки не стала для мене другою батьківщиною. Серце підкорювали перш за все люди! Ті, котрі творили історію України й вже відійшли у вічність, а також ті з них, яких мені пощастило зустріти. Вони не вагалися і були готові заплатити будь-яку ціну: воїни обох армій Української народної республіки,  Українська Галицька Армія, петлюрівці, студенти, котрі бились під Крутами, мистці, завдяки яким відбулося відродження української культури, що стало «розстріляним відродженням» з тисячами інтелектуалів, науковців, художників, письменників, інтелігенції знищеної Сталіним, воїни Української Повстанської Армії, котрі боролися з Радами аж до 1954 р., були засуджувані до найдовших, 25, 30-річних вироків таборів, українські дисиденти 60,70, 80-х років. Всі вони мріяли про вільну Україну, про розбудову власної держави. У 1991 р., ті з них, кого не було вбито, котрі витримали табори, заслання, хвороби, дочекались, разом з мільйонами своїх співгромадян, життя у власній державі.

Z Oksaną Zabużko we Lwowie.
Na grobach poległych ochotników i żołnierzy w wojnie z Rosją na wschodzie, Lwów 2018

Україна – це для мене люди з обох Майданів – Помаранчевої революції та революції гідності, добровольці 2014 i 2015 років, воїни української Армії, всі вони без вагань пішли боротися на сході країни, оскільки одвічний ворог української державності, української національної ідентичності – Росія, хоче незалежність знищити, розтоптати… Слава героям України!

Але Україна – це також люди, яких упродовж тих 25 років я зустріла на своєму життєвому шляху, прекрасні, хоча багато з них не мають відомих прізвищ. Але Україна є для них найвищою цінністю, і служать вони їй працюючи, навчаючись, створюючи, формуючи незалежні медіа, громадські та суспільні організації. Завдяки їм усім я пізнавала цю країну, пізнавала її історію, інколи мені було дано бути разом із ними у важливі історичні моменти, я слухала їхні родинні історії – непрості, так само складні, як і історія їхньої країни. А за це їм усім найсердечніша подяка!

Україна для мене – це також місця, а серед них ті найулюбленіші, як козацька хортиця, незломний Холодний Яр, Суботів – Богдана Хмельницького, Канів – Тараса Шевченка, Чернівці – Йосифа Зісельса, Івано-Франківськ, Львів. Але також і схід України: місто Маріуполь, села під Маріуполем із переселеними з Бещадів бойками. Це література, музика та кіно. Це все, а також емоції, які супроводжували й надалі супроводжують мене в ході знайомства з людьми та країною, формує образ «моєї» України. Її окремою, дуже дорогою моєму серцю частиною є українці з Польщі, вони також вчили та продовжують вчити мене любові до цієї країни…

Слава Україні, Друзі!!!!

Za przekład tekstu serdecznie dziękuję Ivanovi Kozłovskiemu.

 
Chortyca, kozackie muzeum

Chciałabym także zachęcić wszystkich tych, którym Ukraina nie jest obojętna, których zachwyciła czy wzruszyła, aby zechcieli podzielić się z innymi swoimi emocjami w 25 rocznicę jej niepodległości!

Iza Chruślińska
Moja Ukraina

Iza Chruślińska

11 sierpnia 2021

Moja Ukraina

Iza Chruślińska z Myrosławem Marynowiczem

Ukraina niepodległa świętuje w roku bieżącym 30 lat! Kiedy myślę o Ukrainie, o jej społeczeństwie przychodzą mi jako pierwsze słowa „Ukrajina neskorena” – niezłomna! Jej historia, nawet historia 30 lat niepodległości jest walką o jej zdobycie (w przeszłości) lub jak obecnie – zachowanie, o zachowanie terytorium, o prawo do samostanowienia, o prawo do budowania kraju stabilnego, demokratycznego, kraju europejskiego! I na to wszystko Ukraina zasługuje, Ukraina czyli jej społeczeństwo!

Z Josyfem Ziselsem na grobach żołnierzy Ukraińskiej Armii Galicyjskiej

„Moja” Ukraina zaczęła się równo 25 lat temu i przez te wszystkie lata zdobywała coraz więcej i więcej miejsca w moim życiu, aż stała się dla mnie drugą ojczyzną. Serce podbijali przede wszystkim ludzie! Ci, którzy tworzyli historię Ukrainy i już odeszli, oraz ci z nich, których miałam szczęście spotkać. Nie wahali się przed zapłaceniem żadnej ceny: żołnierze obu armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, Ukraińska Armia Halicka, Petlurowcy, studenci walczący pod Krutami, twórcy, dzięki którym nastąpiło odrodzenie ukraińskiej kultury – a stało się „odrodzeniem rozstrzelanym” z tysiącami intelektualistów, naukowców, artystów, pisarzy, inteligencji unicestwionej przez Stalina, żołnierze Ukraińskiej Powstańczej Armii walczący z Sowietami aż do 1954 r., skazywani na najdłuższe, 25, 30-letnie wyroki łagru, ukraińscy dysydenci lat 60.,70., 80. Oni wszyscy marzyli o wolnej Ukrainie, o budowaniu własnego państwa. W 1991 r., ci z nich, których nie zabito, którzy przetrzymali łagry, zesłania, choroby, doczekali, razem z milionami swoich współobywateli, życia we własnym państwie.

Z Oksaną Zabużko we Lwowie.
Na grobach poległych ochotników i żołnierzy w wojnie z Rosją na wschodzie, Lwów 2018

Ukraina to dla mnie ludzie, ci z obu Majdanów, pomarańczowej rewolucji oraz Rewolucji Godności, ochotnicy z lat 2014 i 2015 r., żołnierze ukraińskiej Armii, wszyscy oni poszli bez wahania walczyć na wschodzie kraju, , gdyż wieczny wróg ukraińskiej państwowości, ukraińskiej tożsamości narodowej – Rosja chce niepodległość zniszczyć, podeptać….Słava herojam Ukrajiny!
Ale Ukraina to także ludzie, których w ciągu tych 25 lat spotkałam na swojej drodze, wspaniali, choć wielu nie ma znanych nazwisk. Ale Ukraina jest dla nich wartością najwyższą, służą jej pracując, studiując, tworząc, budując niezależne media, organizacje społecznej i obywatelskie. Dzięki nim wszystkim poznawałam ten kraj, poznawałam jego historię, czasem było mi dane być razem z nimi w ważnych momentach historycznych, słuchałam ich rodzinnych historii – nieprostych, złożonych jak historia ich kraju. I za to im wszystkim najserdeczniej dziękuję!
Ukraina dla mnie to także miejsca, wśród nich te najbardziej ukochane jak kozacka Chortycja, niezłomny Chołodnyj Jar, Subotiw – Chmielnickiego, Kaniów Tarasa Szewczenki, Czerniowce Yosyfa Ziselsa, Iwano-Frankiwsk, Lwów. Ale także wschód Ukrainy: Mariupol, wsie z przesiedlonymi z Bieszczad Bojkami pod Mariupolem. To literatura, muzyka i kino. To wszystko oraz emocje, jakie mi towarzyszyły i wciąż towarzyszą przy poznawaniu ludzi i kraju tworzy obraz „mojej” Ukrainy. Jej osobną, bardzo drogą częścią, są Ukraińcy z Polski, oni mnie także tej miłości do tego kraju uczyli i uczą…..
Słava Ukrajini, Druzji!!!!

Chortyca, kozackie muzeum

Chciałabym także zachęcić wszystkich tych, którym Ukraina nie jest obojętna, których zachwyciła czy wzruszyła, aby zechcieli podzielić się z innymi swoimi emocjami w 25 rocznicę jej niepodległości!

Iza Chruślińska
Wiele twarzy „mojej” Ukrainy

Iza Chruślińska

10 maja 2016

Wiele twarzy mojej Ukrainy

Dla mnie kluczem do odkrywania Ukrainy stały się słowa Jacka Kuronia: „Mam poczucie, że o Ukrainę jestem bogatszy, że ja Ukrainie zawdzięczam swoje bogactwo wewnętrzne i duchowe!” Ukraina i Ukraińcy są obecni w moim życiu już od 20 lat! Mam silne poczucie, że w tym czasie Ukraina zmieniła mnie i jestem o nią bogatsza, podobnie jak Jacek. Chciałabym na stronach tego blogu dzielić się z wami moimi ukraińskimi fascynacjami, tymi, którym moje wewnętrzne bogactwo zawdzięczam, gdyż niepodległa Ukraina obchodzi w tym roku swoje ćwierćwiecze! Piszę z perspektywy Polki, która jednak patrzy na Ukrainę nie obciążona żadnymi stereotypami i dostrzega odrębne, inne doświadczenia Ukrainy. Ale widzi także między Ukrainą i Polską wiele podobnych doświadczeń, jednak przez Polaków nie docenianych, a często po prostu nieznanych.

Chciałabym także zachęcić wszystkich tych, którym Ukraina nie jest obojętna, których zachwyciła czy wzruszyła, aby zechcieli podzielić się z innymi swoimi emocjami w 25 rocznicę jej niepodległości!

„Moja” Ukraina to przede wszystkim ludzie, jej historia, kultura i miejsca!

Rewolucja Godności i oddanie, z jakim tysiące ukraińskich ochotników walczy z Rosją na wschodzie Ukrainy już od dwóch lat, a tysiące cywilnych wolontariuszy niesie im wsparcie, jest dla mnie nie tylko najważniejszym wydarzeniem 25 lat Ukrainy, ale i wyzwaniem dla nas. Wyzwaniem i jednocześnie powoduje, że my wszyscy, z poza Ukrainy, jesteśmy jej dłużnikami. Uczestnicy Rewolucji Godności nie zawahali się oddać życia za wartości, które dla nas wszystkich powinny być najważniejsze: godność, prawo do wolności wyboru, poczucie jedności z innymi i prawo do budowania demokratycznego kraju! Wojna na wschodzie postawiła Ukrainę na pierwszej linii walki z Rosją Putina, której celem jest ubezwłasnowolnienie Ukrainy, powstrzymanie jej europejskich aspiracji, ale przecież także zniszczenie porządku zachodniego świata i wartości, na których się opiera. A więc i wielkim zagrożeniem dla nas!

Jacek Kuroń powtarzał często inne ważne słowa: „Jestem zakochany w Ukrainie absolutnie, od wczesnego dzieciństwa. Porywa mnie, czyni mnie silnym ta niesłychana, ta nieprawdopodobna wola niepodległościowa Ukraińców, wola wybicia się na niepodległość, którą powtarzają pokolenia po pokoleniach, przez łagry, katorgi.”

Historia 25 lat niepodległości Ukrainy pokazała, że ta wola wciąż jest wystawiana na próbę, ale udowodniła również, że społeczeństwo ukraińskie mimo tych dramatycznych wyzwań, jest zdolne do budowania nowej demokratycznej Ukrainy, Ukrainy jako kraju Europy, której jest częścią od zawsze.

Sława Ukrajini!

Iza Chruślińska

10 maja 2016